(Sevgili eşim Çoban yıldız’ım Başak)

Ah sine-i feryat
Kat kat katmanında son inat sendeki

Bir ince bakış
Yürek boşluğundaki hüzzamdan nakışsın bendeki

Seyir ilerlerken yansımada
Işık yön verir motiflerine evrenimin
İçimde parçalanamayan en küçüğüm
Gözlerim seyir kanağında
Senden içerken avuç içlerimde
Çisenle
Can verirsin yaşam meskenlerime

Bir bilsen ah bir bilsen

Ciğerimde kuluçkalaşmış
Beliren sen yayılan sensin
Takatim mecal dilenir kahır evreninden
Yaşam ve ölümde beni zar ile kül edeninden
Hayal dilinde eğrilmiş sabrım
Gecem sen gündüzüm sen seher vaktim sensin

Varlığım Dünya işliğinde işlenir
Çalım-Alım-satım çarığında kirlenir
Son isteğim gül renginin gün batımında dillenir
Can eşim tüm varlığım sende sevinçleşir

Sus/arım... Sus

Garp sinemde seyyah hüzün
Tütün ve kırmızı şarap
Çehresine örtündüğüm sevgili ruhundaki mihrap
Boşluğumdaki kusur
Yürekteki zağ girdapta izini sürmekte
İçimde parçalanamayan en küçüğüm
Bu gören gözler varlığımın enlem ve boylamında
Zerremin zilyet denizinde seni su alan bir patalyada gezdirmekte