uzaktan sevdik
bir konsept birde kirtil bir yaşamdan eklentiydik

giden ömürden

geçit zamanın akşamüstüydü
günlerden cuma
pokut yaylasında cılız gelen ihtiyar bir selenden
eril sineden of çeken
hüznünden bir nağme iliştiren içimize
içimize bir nağme düğümleyen

‘Ağasarın Balını (Da)
Gel Salını Salını’

‘Oğol Nazim’im oğol’

koptu bak kör olası hüzün yine
yasladı namlusunu içimizin buruk dehlizine
çok aranma burcu kokarlarında evrenin
iz düşümü bir karayel geçenidir
koşar gelir karayazı beklemeden
gün bizim için doğmadı ki yarınımız olsun
belki de bizim için bugün bir sondur
zamana hayrolsun
doyamadığım her seferinde
yine sendin
sendin
sen

bir akşamüstü

malaz kalplerde
gidiyor bak akıl üretgesi semboller
yutarak basireti
çakar sillesini buluğdan çıkmışlara esareti

yine bir akşamüstü

radyoda son dakika haberi
havara sürükledi havar
bir ocak daha yangın yeri
düştüğü yeri yaktı harlatılmış ateş...karartılmış
‘Oğol Nazim’im oğol’
harcatılmış

vesikalık bir resim oldu son durakta Nazim
foto yılmazın stüdyo camekanında
bir genç delikanlı...vesikalık
zamana sabitlenen bir bakışla
yirmisinde toprakla kucaklanışla

dudak bükümü ifadeler seyrinde efendiler!
ifadesiz
iffetsiz bir nedenle
vatan millet sağ olsun iki kelimede biter Nazim de

‘Sis Dağının Başları (Da)
Kesme Kesme Daşları
Adamı Öldürüyü
Nazlı Yarin Gaşları
Oğol Nazim’im Oğol’

Akşamın üstü geçti Oğol
akşam karanlığa sürüklendi
nazlı yarin kaşları mahran kaldı toprağında
geçip gittin ya Nazim

verildin bir bağ pirasiya
Bir evlek pirasaya
yanan baban öcağında