11
Yorum
0
Beğeni
5,0
Puan
1902
Okunma
Arsız dalgaların
kıyıları dövdüğü bir anda
elinde oltayla denizi yoklayan
bir adam görünür
bir adam
daha saat sabahın beş’i
ve olta
her sallandığında
derinlerden bir şeyler
yüzeye doğru çıkarılır bir şeyler
ve sonra oltanın ucunda
derin bir yalnızlık belirir
kara her göründüğünde.
ama istemeden de olsa
bir kova dolusu ayrılık birikiyor işte
ayrılık, geçmişten bugüne...
sonra birden bire
gözden kayboluyor kasketi
gökten kesik bir başın gülümseyişiyle
oysa
her sabah
aynı manzara
biraz deniz
biraz da umut...
ve
oltaya takılan hep aynı deniz...
5.0
100% (9)