Ağlayınca ölüyor insan
Nefesi kesile kesile

Ses yok
Yaş yok
Hıç-kırık yok
Hiç-kırık yok

(Ben bir miçoyum aklımda boğulan. Uzatın deliler elinizi çıkarın beni bu soğuk sudan)

Sesi kesiliyor bir bahçıvanın
Yaşı diniyor afrikalı bir kölenin
Hıç-kırık’sızlaşıyor bir çocuk

Şimdi eski bir gramafon
Şimdi patlak bir araba tekeri
Hayat 16’da sepya
Şimdi hiç-kırık gözleri

Kadın köşede ağlak
Kadın ölen biri

Elini kesiyor bahçıvan ses vermek için
Ses yok

Deliriyor 20’sinde biri
Hatta delirmekten öte
Bir yol bulsa kendini sokacak
"Keşke"yle oradadır

(Saniyeler ölse dakikaların hali meçhul bu evrende)

Sen geç
Sen aldırma kaldırıma
Asi bu
Aciz bu rüzgâr

Dağıl saçlarımdan

Dağıt suratımı orta yerinden

Bugüne bir jilet buluyor biri
Nehirleri saptamakla meşgul üstünden geçen
En akışkanının yolunu değiştirme fikri
Aklından geçen

(Sadece tanrısız bir çocuk gölgesinden kaçıyor)

Bugüne dek günler hep aynıydı
Bugün dünden daha cuma
Daha erken
Daha ılık


- Sen bakma yanmış tenimin et kokusuna