batmış bir ğüneşin tutsaklığındayım
dağmak bilmiyor ümitlerim bir türlü
ilk baharı özledim ,yeşilin özgürlüğünü
doğmak bilmiyor içimdeki çocuk
sancılarım hiç dinmiyor
hayat mıydı bu yasantının adı ?
kader miydi bu alınımda ki yazı?
yolun bittiği yerdeyim
derin bir vadi kenarında
uçurumdan geliyor çığlıklar
ayrılığı gösteriyor sararmış yapraklar
ben özgürlüğüm için varım ,
hayallerim için yasadım ...
ince bir çizgideyim yasam ile ölüm arasında
ellerini arar durur gözlerim
neredesin !esen meltemim ,kayan yıldızım?
gidiyorum senden uzaklara
kaçıyorum gözlerinden,kabuslarımdan
bırakıyorum herseyi şimdi sana
şarabımın kırmızısı kanımla birlikte
gidiyorum şimdi ben çok uzaklara
gel de gör ne haldeyim
sehpam aayaklarımın altında
tasımaktan usanmış kader alnımda
benden çok tan bıkmış
gidiyorum son kez gel
gelmiyorsun kahve gözlerine ELVEDA!