Adı Nergiz’di kızın
Daha Yirmibir yaşında bir taze!
Düştü,
Kirlendi,
Adı telekız oldu...

Üç yaşında ki bebeğinin
Pamuk yanaklarına kondurduğu
Masum iyi geceler öpücüğü ile
Cennet kokusunun
Ferahlığın da nefesleniyor.
Hüzünleniyor ayrılığa,
Göz kirpiklerinden dökülürken günahlar,
Yeni haramların gölgelerinde seyrediyor.
İstanbul deryasının dipsiz kuyularında
Boğulmaya çıkıyor...

Ruhuna giyindiği kalın kürk aciz,
Korumuyor şehvetli bakışların buzulluğundan.
Bedenine düşen her bakış
Kalbinde ki namus stendini parçalıyor.
Ekmek parası uğruna
Elini aslanın midesinde buluyor...

Laleli ağlıyor bu gece
Nergiz perişan.
Kirli ellerin dokunuşlarını
Hissederken ruhunda
Gelmesinden korktuğu geleceği düşlüyor.
Yaktığı sigaranın dumanında
Masum bulutlar hayal edip,
Çocukluğunun el değmemiş anılarına sığınıyor.
Sığıntı olmanın sancısı
Hayalinde bile acı veriyor...

Nergiz, ceylan bakışlı güzel...
Ceylanını kimler avlıyor...


28.Şubat.2009
Yasin Avcı