Bu gidiş olmadı...
Hani, bahar gelecekti,
Kurak Beylerbeyi yeşerip huzura doyacak,
Bülbüller sükun edip
Diller lal olacaktı.
Leylaklar açık mora boyarken Küplüce’yi
Ezan sesleri sıyıracaktı hırçın denizimizi.
Sokakta koşuşan çocukların çığlıkları
Tırmalarken kulağımızı
Sessizliğe hasret bırakacaktı
Doyumsuz Pazar’ları...

Bu bitiş yakışmadı...
Hani, kar beyazı tüller alacak
Hani, mavi bayramlar yaşayacaktık.
Balkonun da muhabbet ederken akşamları
Vuslata kavuşmanın sevincine mazhar olacak.
Bağlarbaşı’nın yoğun çam kokusunu ala ala
Huzur semti Üsküdar’a ulaşacaktık...

Bu yitiş olmadı...
Hani, Çengelköy’ün aşı boyalı evlerinde
Tarihine bulanıp
Aşkı soluyacaktık.
İki nefes olup bir cana dönüşürken
Barış Manço vapurunun
Susam kokulu güvertesinde
Martıları unutmayacaktık...

Bu soluş yakışmadı...
Hani, Beykoz’a dokunacaktık!
Dantel dantel örülü koyların koynunda
Pul pul dökülürken eteklerin
Hüzünlü bakışlara dalacak,
Balık ağlarına sığınarak,
Ahşap kayıkhaneler boyu ağlayacaktık...

Ölüm sana yaraşmadı.
Sen gittin ya İstanbul ağladı...