karanlığın uzak köşelerinden
aydınlığa çağıracak, ayak sesinizi bekliyorum
bıkıp usanmadan

çoğunlukla melânkolik /kendimi kanatarak
yine aynı yerde, sizi yazarken kalemim
gecikmiş bir merhabayla
sislerin içinden sıyrılıp, gelişinizi hayal ediyorum

aklımın daimî misafiri
baş tacı ettiğim, masal şehzâdesi
bilir misiniz
sevgiden ördüğüm taç ağır gelirken size
o donuk bakışınızdan
gizli bir yara kanar içimde


kalemim
bir şehlâ bakışınızdan
sizli kelimelere ayak bastığından beri
unutmayı bilmeyen yüreğimde
varlığınız /ruhumu ezen, ağır yük
kanımda dolaşıp yayılan, büyülü bir iksir oldu
yalnız siz açıyorsunuz hayata kapalı yüreğimi
dayanılması güç, bir sürgün bu
sizi terk etme umudu, ölümün açık kapısı
ancak/ ben sizi kaybetmekten ölesiye korkuyorum

eğer kayboluyorsa suya düşen gölgeler
su terkediyordur yatağını
ölüm eşittir ölüm
yaşam eşittir yaşam
sürdürür bu denklemi /bildiğim

siz gelmeyen baharların, tutunduğum bekleyişisiniz
hep özleyeceğim deniz/in tuzusunuz dudaklarımda/ki
hep var olup, hiç gidemeyeceğim uzak bir liman hayali

düşsel varlığınız, ya da
mesafeler/ engel değil ki sizi sevmeme…
kar beyazı masumluğunda, hayalim kalın hep
hatırladığımda/ kalemimin ucunda
her şey siz oluyorsunuz nasılsa…




Hâdiye Kaptan
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.