İlkin küçücük yaramaz mı yaramaz
bir fare belirdi ellerimin arasında
korktum mu ? hayır
bu aralar çok görmüşlüğüm var ondan olsa...
hani her şeye biraz alışır ya insan
işte böyle sıradan bir alışkanlık değil benimkisi ?
körü körüne bir bağlılıkta diyebiliriz hani.

Ki artık uyanır uyanmaz
her sabah elllerim soluğu
yanında alır, oynaşmak için
ta ki gecenin geç saatlerine kadar.
ve ister istemez göz yumuyorum
her ne kadar dağıtmış olsa da bütün her şeyi...

Sonra bir araç
bir araç
bütün harfleri konuk eden
sonrasın da parmaklarım
zihnimden yürüttükleriyle
dokunur usulca dokunur tuşlara
ve parmaklıklar arasında büyür
şiir olmaya hevesli bi tomar kelime...

sonra birden bire
sövmeye başlarım
hay seni icat edenin... diye
ama doğru ya
ölçüyü hep biraz fazla kaçırırız
her şeye aç oluşumuzdan mı ne ?

Sonrası mı ?
sonrası yine hep aynı nakarat...