Bu aralar hiç mi hiç iyi değilim
ondanmıdır bilmem ama
değilim sanki bu kaldırımlarda öylece uzayan
ve uzadıkça reklam panolarının
sonu gelmeyen bir yalnızlığa ittiğini gözlerimi

Sonra bir kahvenin önünde duraklıyor yüreğim
yüreğim ki durgun sulara özenmiş bu aralar
bu aralar içtiğim çay’da pek tat vermiyor her nedense
hiçbir şeyden tat alamadığım gibi
hey sen garson !
karbonat’ı fazla mı kaçırdın ne
bir acayip dönüyor şimdi dünya

Ve yüreğim
yüreğimi de alıp
tekrar koyuluyorum yollara
son meteliğimle de vedalaşıp

Sonrası başı dumanlı bir dağ
ve sonra bir nefeslik oluyor her şey
bir nefeslik, cigaramın dumanıyla
ve bir nefeste yarılıyorum bütün yolları
yollar ki yalnızlığım kadar kalabalık...

Yok yok gerçekten
bu aralar hiç iyi değilim
değilim sanki
ne bu sokaklarda ne de bu şehirde
bu aralar benim gibiler de çoğaldı mı ne
gözlerimin değdiği her köşe başında çoğul bi yalnızlık
volta atıyor gelişi güzel...

her neyse
bugün de güneş
gülümseyişini yitirmek üzeri
ve sanırım bugünü de çepten yedik, dün olduğu gibi...

Malazgirt’li