Gitmeseydin!...
Bir kez daha düşünüp arkanda bırakacağın hüzünleri,
Kalsaydın biraz daha gözlerimizin içinde.
Biraz daha doyursaydın yüreklerimizi seninle.
Akıp gitseydi sohbetlerimiz biraz daha .
Üşütmeseydin ellerimizi hemen böyle,
Dursaydın biraz daha avuçlarımızda.

Gitmeseydin!...
Biraz daha soluklansaydın umutlarımızda,
Dinlenseydin biraz daha sevdalarımızda.
Bir şans verseydin kardeşliğe,
Aynı karından doğmuşcasına.
Adım adım aşındırsaydık birlikte
Şehrin sokaklarını elele, omuz omuza.
Sığınacak bir kapı olsaydık birbirimize,
Her darlıkta her sıkıntıda.
Sevinçle kucaklasaydık dostluğu,
Koşup sarılsaydık her mutluluğumuzda.
Ben ilkin sana anlatsaydım
Uğradığım haksızlıkları,
Tüm ırkçı saldırıları.
Kucağında anlatsaydım
Ağlaya ağlaya,abarta abarta.
Öfkelerimi dindiren meltemim sen olsaydın.

Gitmeseydin!...
Benim sende kalacak ,daha çok anı yaşardık birlikte.
Birlikte gülerdik olur olmaz herşeye.
Birlikte ağlardık her ayrılıkta her hüzünde.
Birlikte giderdik sen yoksun diye ertelenmiş
Tüm seyahatlere.
Ben daha çok dururdum gözlerinin içinde.
Çok demlenirdik birlikte,
Yürek yüreğe,diz dize.
Bütün bunları biliyordun:
Herşeyin çok güzel olacağını.
Ama dinlemedin.
Beni bırakıp,
Bizi bırakıp,
Herşeye rağmen
GİTTİN SEN İŞTE.

YASEMİN GÜLMÜŞ