Sayamayacağım variyetlerim oldu,ayrılıktan bana kalan.

Şimdi yollarım var,sonları sana bakan,

Bana hiç kapı bırakmayan.

Avuçlarımdan taşan kocaman bir yalnızlığım,

Yokluğundan uzadıkça uzayan,

Gecelerim var benim ,bir türlü sabaha çıkmayan.

Karakış desenli bir nevresim,

İçinde sensizlik kokan bir de yorganım var.

Düşüp boğulacağımı sandığım her an,

Gözyaşlarımı tutan bir de yastığım oldu sayende.

Yepyeni bir çehrem oldu benim,

Taptaze çizgilerim,atık bir benzim var.

Hiç aralanmayan dudaklarım,

Işıl ışıl bakmayı unutmuş,

Buğulu gözlerim,gözyaşından zengin.

Kuyularım var yıllar yılı,

Sabaha çıkmazları azmettiren.

Bir de emanetin var bende:

Senmişsin gibi beslediğim,

Üzerine titrediğim.

Yokluğun var taziyelerden öte,

Yasını kurduğum,

Taaa derinlerimde.

Çok da dostlar edindim,

Mavi-siyah semalardan,

Benim yıldızlarım var,

Elele dolaşan.

Gökyüzünün en uzağından

Umut olup bana göz kırpan.

Herşeyim var senden sonra

Dertleşemediğim dostlarım,

Aç bıraktığım duygularım,

Yokuşlarım oldu tırmanamadığım.

Haksızlıklara uğradım,

Ayağa kalkamadığım.

Çaresiz sorularım oldu,

Bir türlü yanıt bulamadığım.

Gidişin doldu çuvallarım.

Tarlalarım var,uçsuz bucaksız,

Ayazlarda ekip biçtiğim,

Fırtınalar topladığım karanlıklarından.

Yıllardır beslendiğim ekmeğim,

Hayallerim oldu senden kalma.

Umutlarım gün yüzü görmeyecek,

Bende kararmış sevinçlerim.

Herşeyim olmuş değil mi?

Bunca sahiplenmişliğin ortasında,

Yoksulluğum gözlerin oldu.

Tek fakirliğim sesin,

Daha duymadan içimi titrettiğin.

Ve ne yapsın yüreğim böyle zenginliği,

Ellerin yokken ellerimde,

Ne kadar uzansam da,

Bir türlü tutamadığım.



Yasemin Gülmüş