2
Yorum
1
Beğeni
5,0
Puan
1376
Okunma
har çöker içe
derin nefes besler ateşleri
ölüme giden atlar
rahvandır
sanki bir melek yüklenmiş de
incitmemek çekincesi
oysa kanatların var senin ey melek
siyah kokulu / yaldız tozu / ve demirden
nasıl da soğuksun
nasıl da ürkmüyorsun ölümden
yorma kanatlarını beni rahvan sür
uçarken tutuşan masalsı kuşlar
dediler ki aşk tutuşmadır
usulca gidelim rüzgar gürleşiyor
ciğerlerim közlü demir ocağı
bak / ayın gölgesi serin
ellerinde açık seçik ihanet lekesi var
beni çok yüksekten suya bırak
ölüm aşktan olmasın
acımasın tanrıkırk ölümden ölüm beğen de ki
5.0
100% (3)
Cevap Yaz