’ huzursuz bulut benim ne zaman yağmur yağsa akşam oluyorum ’




hummalı bir hastalık sayıkladığım şeyler
takvim yapraklarından uçup gidenler
avlunun içine yavaşça dökülen erik çiçekleri
kapıya astığım çanların suskunluğu
rüzgarın yüzüme serilişini hissediyorum
bir de kalbim küskün mektuplar şimdi
pulsuz zarflar
yastığımın altındakiler





güneş gri bir yansımada hep
tenime düşen hüzünlü sonbahar
gelip kokluyor saçlarımı
ayçiçeklerinin sallanışı başlıyor
mavisi soluk kentler bekliyor beni
bol yağmurlu kaldırımlar





ne çok yıldız kayıyor gökyüzünden
gemiler gidiyor sonra
benden habersiz açılıyorlar
el sallıyorlar rotasız yollara
serçeler de yitiyor sislerin içinde
arkalarından öylece bakıyor suretim






gölgem ağaçların altında katlediyor kendini
serili yapraklara düşüyor gözlerim
kayboluyorum karanlığın içinde
üşüyorum sevgili







Aysu