aynalarda kanardı göğsü
gecenin gözlerinden fışkırırken turkuaz
Kaf ötesinde de soluklanmadı figanı
teninden süt kokusunu alsa biraz
berrak bir bebek uykusunda
uyandırmadan şeytan’ı


zerdüşt bir coğrafya da diriliş var aklında
her şeyi olduğu gibi itiraf etmek
hesaba çekileceği kül rengi odalarda


üç zaman içinde otağı herşey
ikisinde kaçınılmaz esaret
doğmak,ölmek gibi birşey
üçüncüsüne ne hacet..


kısıtlı hürriyetinden taşıyor sabrı
beş mecmua sütununda manşet
kalınca adı..
halbuki o bir insandı


pastel karanlıklarda
gözleri yine boş baktı
dolgun bir göz damlası ile birlikte
kendi hiçliğine aktı


ekşidikçe ekşidi yeşil yüzü
dinmeyecekti
biliyordu hüzünlü başına örülenleri
biri bitmeden diğeri başlayan
içindeki ihtilalleri


ellerinde büyüttüğü yanlızlık
müsebbibdi beyninde patlayan volkanlara
hayat süzgeçinden parçalanarak
sadece yorgun bedeni geçebilmişti
ateş akan nehirlerden ıslanarak


bıraktı geçmişini olduğu yere
kendini bedeninden sıyırarak
o berbat mazinin yüzüne tükürdü
ölümün boynuna sarılarak







Faruk Civelek