Akıp gider zaman, bin bir ah ile
Gönül ülkesinde, hâl böyle işte…
Fırtınalar dinmez, gelmez sahile,
Beni kurtaracak, sal böyle işte…

Derdimi inledim, duyan olmadı,
Vicdanin sesine, uyan olmadı.
Beni kendine yar sayan olmadı,
Soldu yüreğimde, gül böyle işte…

Gönlümden yükselen, hevese kandım,
Tepeden tırnağa, aşka boyandım,
Yıllar yılı her an, hasretle yandım,
Kaldı gönlüme kâr, kül böyle işte...

Hayat, hayal-meyal, eridi gitti,
Ümitlerim bir bir, çürüdü gitti,
Tek çiçek açmadan, kurudu gitti,
Gönül bahçemdeki, dal böyle işte...

Tüm hayallerimin, sonu gam oldu,
Besleyip baktığım, meyve ham oldu.
Elem diyarında, gün akşam oldu,
Patladı gözümden, sel böyle işte...

Yürüdükçe battım, toza-türaba,
Katlandım sabırla, her ıstıraba,
En nihayetinde, döndü seraba,
Benim her tuttuğum, yol böyle işte...

Bilmem, ihanetle, kaç kez yıkıldım,
Sahte davranıştan, sözden sıkıldım.
Tükendi takatim, öze çekildim,
Oldu eşim-dostum, el böyle işte...

Başıma gelenler, alnımda yazı,
Açsam ne olacak, kulağı-gözü.
Edepten, diyemem, hiçbir kem sözü,
Savurur öfkemi, yel böyle işte...

Bekledim ki, bir gün, şafak atacak,
Yarına çaldığım, maya tutacak,
Ocağım yanacak, bacam tütecek,
Geçti bir bir, gün, ay, yıl böyle işte...

Kimseyi suçlamak, değildir kastım,
Mazimi düşündüm, gürledim estim.
Halden bilmeyenle, sohbeti kestim,
Oldum en sonunda, lâl böyle işte…

Veli BOSTANCI