dün koskoca bir gün biterken
ve henüz kimseye küsmemişken yapraklar
Ay usul usul pencereme konuyordu...



gökyüzü karanlığıyla kapanıyordu gece aklıma


kalbimi sızlatan bir mumun aydınlığında vakit
sarhoş düşüncelerimden geçen şarkılar kekeme
ruhuma denk acı sallantılar
uzaklarda işitebiliyorum kuşların seviştiğini
ki
zaman orda da geçiyor bir titreyişle
içimden diyorum hep ömrümden sevgilimi düşürürken
bir çocuk koşarak ağlıyor kapısında
varamadığım deniz oluyor gözlerim
beni bir ölü gibi yıkayın sabaha
ve gözleriniz alabildiğince yeşil olsun



ağlamayın
baharlarında baharı gelecek



üstüme üşüsen yalnızlıkların sıralarında
ne çok anlatacaklarım var
ama şimdi siyah damladır umutlar
ahh
odama yerleşen o sesi dinliyorum
hasret kokusu tenin



ağlayacağım
ansızın boşluk dolacak sokaklarıma


el sürüp öleceğim


kendimi bırakıp gidiyorum işte
rüzgar soruyor
nereye

bilmiyorum


Ay gökte yalnız