1
Yorum
1
Beğeni
5,0
Puan
1002
Okunma
Kapadım dış dünyaya ruhumun pencerelerini
Çektim yavaşça gözlerimin ince tül perdelerini
Öbür aleme giden uzun ince yol içimden geçer
Daldığımda uykuya ruhum her gece oraya göçer
Ağladığımda hıçkırıklarımın sesini duyan biri var
Ehl-i vefadır o, ki her andığımda o da beni anar
Alem bir şiir misali güzel, o da bu şiirin kafiyesi
Tanıdıktan sonra bıraktım bütün gamı ve yeisi
Gecenin ortasındayım nerdesiniz zifiri karanlıklar
Nuru varken isterse sönsün gökteki şamdanlıklar
Onu bilmeyenler ürpersin anıldığında adı ölümün
Ölüm sadece bir dikendir dalında ebedi gülümün
Soner ÇAĞATAY 19:16 / 19.4.2010
5.0
100% (1)
Cevap Yaz