Dem vakti, deme devran; Kerem, Aslı’da geçer;
Zemherinin içinden, bahar faslı da geçer.

Kurmuşsan saatini; gün geçer, ay da geçer,
Çok sevdim, demek yetmez; elinde yay da geçer!

Han varsa geçit de; hem atlı, yaya geçer,
Haramilerle birlik, bekle evliya geçer !

Herkes gönlünce giyer; kara geçer, ak geçer,
Hu yerine, ha dersin; zannetme ki, Hak geçer !

Göklere bakmaya gör; kayan bir yıldız geçer,
Uğrarsan meyhaneye; oğlan geçer, kız geçer...

Gonca demindeyse gül, başını eğip geçer,
Her güzel gördüğün de, içinden Eyüp geçer...

İnsan oğluyum dersen; Adem’le, Havva geçer,
Her kuşun gagasında, çatılmış yuva geçer...

Eğil bir bak içine; panayır, pazar geçer,
Her kervanın yükü var; çok gelir, azar geçer...

Yol olan şu kalbimden; zor geçer, kolay geçer,
Bazen karanlık gece, bazen dolunay geçer...

Tan ağarmaya görsün; illa ki sabah geçer;
Kurduysan bir aşk evi; kapısından ah geçer...

Gözgözeyiz zamanla; görsen ne arsız geçer;
Deli taylar ömrümden, şimdi yularsız geçer...



Hayrettin YAZICI