Ve
Ekseri ben uslanmaz gözlerin esiriyim


Sahne ışıkları vuruyor
Boya ve kanın ihtişamına
Oysa kimsesi yok öksüz kalmışların

Ağırdan bir gemi yol alıyor
Hayallere boğulmuş mavinin
Çangılın da

Bir kadın yürüyor
Hazır gece ve kimsesi yokken
Ölmeli diyor
Hımbıl ve ihtiyar mahlûk

Ve dilinde düğüm düğüm kan oluyor
Ölmeli
Kimse yokken
Uzanılmış mezarın toprak kokan mahremiyetin de

Uzaklar da
Susuz ve nefessiz bulutlardan yağmur beklenmeli
Catısız evlerin
İç gıcıklayan yokluğuna

Bir adam
Geceye zehrediyor gündüz yaşayanlara
Henüz şafak sökmemişken
Adam suskun
Yarı baygın ölüm
Oyununda Azraillini bekliyor

Yaşanmış ölümlerin
Dillenmemiş hikâyelerin de

Bir kalem
Karanlık ve bayağı
Tuale
Yarı çıplak bir yeniyetmenin omuzlarını çiziyor

Uzaklarda daha uzaklarda
Hazır kimse yokken
Titreyen parmaklarıyla
Bir çocuk
İlk acısını sır ediyor ayın karanlık yüzüne

Henüz uyumamıştır oysa iblis
Ve uykusu yarım kalmış karanlığın
Vakit çok geç

Kendince söyleniyor yarı baygın
Ve bir sokak lambası kalıyor bütün bir gecenin zifirine
Tanık