çok uzun vakitler harcadık,
karanlık bile varlığımızdan habersiz..

gece lalezar .. tenha odanın, ızılığını yırtıyor,
bak,, cadde kalbalık;
sense bir okadar vurdum duymaz ,
bense her zamankinden az dağınık..

yinede irkiliyorum..
gözlerinde gitarım nota sesleri
bilmeden yazıyorum,
perdelerini parmaklarıma ilikliyor kirpiklerin,
elimde olmadan ürperiyorum...

murd dalları kokuyor ayakların,
saçların dağsız şehirlere inmeyen yeşil,
bazende eylülü andıran ılık esinti..

yanımdasın .. biliyorum;
pekiya sesideki bu zulem...
yabu sesindeki Ta’rizât...
yükün yok artık,
günahı aşk ,
gururu muhabbet yıktı..

kuralı yada hükmü yok ,
bulutları perdelik karınlığın beyazına;
dolunysız kaldı bestesi
sense ellrimin arsında ırak şehirler...

yanımdasın biliyorum,
ve yarım kalan cümlelerin,
dilin ansızlığın suskunu..
benim isyanımsa faklı,
zulüm görüyorum güneşin doğacağından..

bir başkalık var .. fark ettinmi,
hala utanıyorum..

benim için ;
sevdayı adam gibi yaşadığım ilk kadın değilsin;
ama mutluluğun için,
seni kendi ellerimle bir başkasının kalbine,
emanet edebileceğim ’ TEK’, sevgilisin..

aşkımın, bana ait olmayan aşka tebessümüne,
şerefi adına ’ eyvallah’ diyebilense,
birtek ’ BEN olacağım..

sabahı bekleme;
kapısı gidişine açıldı yüreğimin...
belki başka sefere
fakat yanımdasın,,
yoksa hala uyuyormuyum!!!


isimsiz şiirler

karan