gözlerim;
ipek kozasında uykusuz,
aciz,
renksiz kelebeklerin ömrünü andırırcasına;
onca ömürden kısa,
bir günde gelip geçen dört mevsime caiz..


sabrım;
odamın duvarlarından aldı namını,
sukutkar,
sessiz,
yumrukladığım karanlıklarımla emzirdiğim;
halen aç,
etrafsız...

gökyüzüm;
beyaz martılardan uzak,
ne beşiğinde minaresi
nede sonsuzluğu fısıldayan okyanusları koynunda,
hergüzelliğinde hiç birr şeysiz,
güneşine mahrum bulutları
çürük yağmur kokularıyla bilinmez diyarlada;
yolsuz ve masum...

gecelerim;
yıldızlarını toprağıma yağdıran,
her tohumunda bir başınalık,
her çetilde suskun isyanlarım,
ama çiçeksiz,
susuz..
dulunayı unutmuş yakamoz şarkılarında,
udi,
çehri zerdali dallarında tutuşan,
fakat notasız....

hasretim;
olabildiğince sen,
sevebildiğimce yüreğin,
kaldığı kadar istasyonunda vaktim,
namusum, şerefim..
anlatılmanın ötesi,
anlaşılmaktan fazlası,
bir gün öncesi ,
bir gün sonrası,
ne ağıdımdan uzun,
nede gurbetimin en kısası,
her isimsizliğimin,
tüm yüreklere bedel;
hüznü aşkın ,yazılan son destanı...


karan

isimsiz şiirler