1
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
926
Okunma
Yürüyorum kaldırımdan,
Zaman, egemenliğini yitirmiş olan güneşin
Bıraktığı dolunay
Ayak seslerimin ve bilinmeyene uzanan gölgemden başka
Bir de gecenin kursağında uyuklayan korkuluk
Bırakamadığım izler asfalt üzerinde
Tek bir insanın dahi bulunmadığı
Gecenin sessizliğinde
Göremediğim etrafın, çıkardığı sözcüklerle
Artıyor kalbimin ri-ti-mi
Konuşmayı yeğleyen yabancı
Ürpertiyor ruhumu sarmalayan bedeni,
Sözcükler uğultular arasında
Ayaklarım özgürlükten kaçarcasına, daha ve daha
Ayağımdan tutan bir taşın sürüklediği
Sonsuz boşluk.
Biliyordum vakit gitme zamanı
Geride bırakamadığım hiçbir şey
Ritmini kaybeden kalbimin
Haykırışını yitiren ayak seslerimin
Gecenin sessizliğine, sessizlik kattığı şu an harici...
(Zaman Aşımın’dan)
Cevap Yaz