Yürüyüþ

Yürüyorum kaldýrýmdan,
Zaman, egemenliðini yitirmiþ olan güneþin
Býraktýðý dolunay
Ayak seslerimin ve bilinmeyene uzanan gölgemden baþka
Bir de gecenin kursaðýnda uyuklayan korkuluk

Býrakamadýðým izler asfalt üzerinde
Tek bir insanýn dahi bulunmadýðý
Gecenin sessizliðinde
Göremediðim etrafýn, çýkardýðý sözcüklerle
Artýyor kalbimin ri-ti-mi

Konuþmayý yeðleyen yabancý
Ürpertiyor ruhumu sarmalayan bedeni,
Sözcükler uðultular arasýnda
Ayaklarým özgürlükten kaçarcasýna, daha ve daha

Ayaðýmdan tutan bir taþýn sürüklediði
Sonsuz boþluk.
Biliyordum vakit gitme zamaný
Geride býrakamadýðým hiçbir þey
Ritmini kaybeden kalbimin
Haykýrýþýný yitiren ayak seslerimin
Gecenin sessizliðine, sessizlik kattýðý þu an harici...

(Zaman Aþýmýn’dan)