Yeni taşıdım içimdeki ölü toprağın saksısını
Cihangir-Tekin sokak- Dördüncü kattayım
Yalnızlık büyük bir vitrin camını indirir gibi şimdi burada
Gözüm arkada, görüntüler karıncalı burada

Penceremde cannabis
Tek ayağı kırık sallanan sandalyenin hemen yanında
Taze Meyve şarapları biriktirmişim geçen yazdan kalma
Yan odada bitmeyen senaryonun daktilo sesleri var
Çatıdan sızmışta duvarda yolunu bulmuş su
Parkelerimin içi dertten kabarık

Hıristiyan duvarlarımın rimelleri akmış
Kabarmış sıvaları…Dökülüşmüş boyaları
Duvarda asılı kalmış Türkan Saylan’’ın portresi
Mutlaka Baudelaire alırım yanıma, çıktığımda sokağa

Nerden karışmış acaba?
Çürüğe ayırmıştım oysaki
Bu an’lık notları ve fotoğrafları
Geçmiş hayattan kalma bi aşkın tomografisi
Ne kadar ayakta tutabilir ki beni

Bu yaz mevsiminde yapraklar
Tutunacak tek bir daldan düşüpte
Sağlam bir dişi çürütmüş
Asit yapmış çatlamış kalbimin mineleri

Pencerenin kolu çoktan kırılmış sanırım
Alçıya almaya bile gerek duyulmamış…
Kesin intiharın peşindedir havasızlıktan

Karşımda çatılar, briketler, tuğlalar, siyah bacalar
Çamaşır ipleri, dam kedileri, güvercin odaları
Turşu şişeleri, zulada boş bir Efes kutusu
Daha neyi görebilir ki bir insan
Daha neyi sığdırabilir ki
Evinin boş odalarına
Boş manzarasına

Daha yeni taşınmıştım oysaki geleceğime
Nerden çıktı şimdi bu geçmiş…
Kimden kalma bu yalnızlık ?
Yalnızlık,
Aynı acı çekmek gibi yaşadığını hissettiriyor insana…
06.04.2010 – 11:56