Aşkın ile ey yâr, bağrımı kül kül,
Yakıyorum amma, bilmiyorsun ki…
Gözlerimden imdat çağrımı sel sel,
Döküyorum amma, silmiyorsun ki…

Yokluğun bağrımda, bir derin yara,
Sensiz gündüzlerim, geceden kara.
Bitmeyen yollara, günde bin kere,
Bakıyorum amma, gelmiyorsun ki…

Bil ki yalnız sensin, derdime derman,
Kerem et dünyamı, eyleme viran.
Sevgilim ol diye, boynumu her an,
Büküyorum amma, olmuyorsun ki…

Bir tatlı bakışla, girdin ömrüme,
En güzel yıllarım, gidiyor güme.
O güzel gönlünü, mahzun gönlüme,
Çekiyorum amma, salmıyorsun ki…

Aratır hasretim, kızgın çölleri,
Arza yetmez dilim, mahzun hâlleri.
Muhabbet bağına, gonca gülleri,
Dikiyorum amma, yolmuyorsun ki…

Çatmışım belli ki, nazın hasına,
Düşmüşüm yangının, tam ortasına.
Aşk çeşmesi gibi, gönül tasına,
Akıyorum amma, dolmuyorsun ki…

Sardı tüm ruhumu, ayrılık yası,
Korkarım hicrandır, bunun arkası.
Gönül tezgahımda, vuslat hırkası,
Dokuyorum amma, almıyorsun ki…

Veli BOSTANCI