Ömür denen demi, yaşar gideriz,
Kâh rezil mi rezil, kâh vezir gibi…
Sevinci-matemi, aşar gideriz,
Beşikten-mezara, yol kazır gibi…

Baştan savmaz derdi, hiçbir teminat,
Gün olur kırılır, kulda kol-kanat.
Lakin çok geçmeden, feleğe inat,
Yetişir umutlar, bir Hızır gibi…

Ne kadar mesele varsa cihanda,
Sual var hepsinden bu imtihanda.
Zuhur eder hüzün ummadık anda,
Sanki bir siperde, hep hazır gibi…

El ele dolaşır, kamla-zafiyet,
Elemden kimseye, yok muafiyet.
Rabbimin nimeti, sağlık-afiyet,
Bahtın dilediği bir özür gibi…

Kaderde yazılan, gelirmiş başa,
Bakmadan feryada, figana, yaşa.
Bazen gülen yüzler, süs olur düşe,
Felekten saklanmış bir huzur gibi…

Aşınca takatı, ıstırap-çile,
Kararır ufuklar, bin yeis ile.
Biçare yürekler, dalar meçhule,
Ölümü dört gözle muntazır gibi…

Dünya her meyvesi olan bir diyar,
İnsan, bir gün üzgün bir gün bahtiyar.
Hissiyat ibresi tutmaz bir ayar,
Bir iner bir çıkar… met-cezir gibi…

Veli BOSTANCI