Kuramaduk yar yuvamizi
Ayri Düştük
Sen büyük şehürlere gittün
pen finduk toplamaya

Neye yanayirum biliyo misun
Senin o küzelum Türkçe’ne
Ne çok teğüşmiş konuşmalarin
Ne teğişuk ayakkabılar giyeysun

keçen kün bir telgraf keldi idi stanbuldan
şaşirmuş pizum Topal mıhtar
öyleçe kalakalmış kavede da
amicaoğlu olmasa düşeceimüs
temedilar bağa bişey
pen sen kelince öğrendüm tobüsün bagacindan çikunca öyle yatar vaziyette
anladum çok yorilmişsın

Ben hiç ağlamayirum
hiç ama hiç
sen penü unutmadin
keçen yıl elüme ferdiğin o şiçek hala duruyi evumde
yine de kıyamadum sana tedum onlara soğuktir oradası penu de kömün
ekmek edeyum ona
Dedum tinlemediler

Seni getirduklarinda Giresun Görele’ye hiç inanamadum.
Kalacağun yere kittiğunda üstüne verdükleri çarşaf seni o kış vaktünde üşütür Dedum yine tinlemeduler
ses etmedum

Öylece kömdüler
Peni da senle....