Dün aldım mektubunu,
uzun uzun yazmışsın.
Hemen hemen her satırında gel demişsin ,
yoruldum beklemekten demişsin.
Gelmek gelebilmek çok mu kolay?
Kayan bir yıldızı yakalayabilmek gibi...
Yıldızların altında umutsuzca gezerken,
dilek tutabilmek gibi.
Sana gelmek için yalvarmak Allah a.
Bedenim taş duvarlar arasın da ezilmekte.
Şubat soğuğu gibi ellerim buz kesmekte.
Ama geleceğim bir gün,
bu gardan kalkan son trenle.

Günüm ayım belli değil,
bu geliş ansızın olucak.
Dağlar üstüme üstüme gelmeden
nehirler kabarıp taşmadan,
gelmek istiyorum .
Özledim diyorsun her satırında
ben özlemedim mi sanıyorsun.
İçimde kii özlemler taştı taşıyor
beni boğacak.
Kanatlanıp uçmak istiyorum.
Bakıyorum korkuyorum.
Saçlarıma aklar düştü biliyormusun.
Ama geleceğim bir gün,
bu gardan kalkan son trenle.

Hasretlik sevdadan zor diyorsun
sanki bilmediğimi sanıyorsun.
Mektubunda gözyaşları gördüm,
ağllıyorsun .
Ruhum batmakta denizlerde diplere
ellerimi kurtaramıyorum.
Karanlık zindan gecelerde
gözlerini göremiyorum.
Çok üşüyorum çok ,
sanki donuyorum bedenim titremekte.
Bekle diyorum sana,
geleceğim hatırana.
İnan geleceğim bir gün
bu gardan kalkan son trenle.

Bir demet çiçek yaptıracağım sevdiğin çiçeklerden,
sana bulutlardan gökkuşağı getireceğim.
Geleceğim aşkım özlemler bitecek.
Bir pembe panjurlu evimiz olacak,
bahçesinde oyun oynayan çocuklar,
sevgi seli gibi.
Dar sokaklara sıkışmış gibiyim,
kaldırımlar üstüme üstüme geliyor.
Kuşlar şarkılar söylemekte,
yukarda bir uçurtma uçuyor.
Sonsuz maviye doğru.
Çok uzaklardayım çok ,
ama geleceğim sevgilim.
Bu gardan kalkan son trenle.
BU GARDAN KALKAN SON TRENLE...
Şair cengiz yılmaz 2009