14
Yorum
2
Beğeni
0,0
Puan
1633
Okunma
hani, çook uzaklarda
yaşanmamış günler, görülmemiş rüyalar vardı daha
hani, çok uzaktı ya o yollar bize…
tutunduğum günden geceye düşerken yine yeniden
sormadan /paldır küldür koşuyor kalbim
ki,yetişmek ne mümkün yaşanılmayana…
zamanın, acımasız elinde kör bir ustura
elimdekileri de kanırtıyor durmadan
sözünü dudaktan esirgerken hayat
akışı olmayan sular gibi, dört duvar
ve kendini ele vermeyen yarın/a diyemediğin niyet
yorgun bir sevdadır ömür/ heyecansız
iki ileri bir geri sürükler mecâlsiz ayaklarını
son yaz bu belki de / sessiz soluksuz!
ömrün uğrakları hep aynı
mütemâdiyen/ hep bir yarım kalmışlık hissi içinde
kaplumbağa yaşamlar/da
havadan sudan lâflamalar sürmede
durgun hayatlarda
ölümü yok sayma duygusuna sarılır us
gerçek, ayan beyan ortada oysa
evvel çıkılmayan yolculuktan
gözümün önündeyken görmediğim bahardan
dönmek istemiyor ruhum
keşke, çok güzel olabilseydi dün önceden
artık çok geç
tutturamadığın her hedef için
bu son çağrı diyor yaşam
ömür dediğimiz, kısacık bir düşmüş meğer…
bir şans daha / yeniden
ilk gün gibi sübyan
tertemiz bir gökyüzü üzerimizde
maviden bir nehir aksa içimize
taze dal umutlar, salkım saçak yeşil
bir şans daha verilebilseydi eğer
ki, daha güçlüyken bileği
bunca kirlettiğimiz dünya/ya
ve kendimize
aynı mı bakardık o kapılardan!
dünden yarına aynı sürerken zaman
son yeşeren toprağı da köreltilirken
hâlâ /gözyaşlarına bir omuz vermediğimiz
ve Tanrı gözünde sınavından geçemediğimiz
ve sabrı sınandıkça öfkesi büyüyen dünya
boş başaklar gibi, bizi de savurunca kendinle birlikte
acıları o zaman son bulacak belki !…
ve sevinciyle yetinemediğimiz
kumdan kalelerimiz bile olmayacak bir daha
içimde acıyan şey, hükümsüzlüğümüz
dağlar kadar ağır üzerimizdeki vebâl
düzenini bozan bizleri affetmeyecek dünya…
(insanoğlu ölümlü olduğunu unuttukça,
açlığını gideremeyecek hiçbir zaman)
Hadiye Kaptan
(Bosna 18 Haziran 2010)
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Şiirin sahibi
Cevap Yaz