tutukla bizi zaman terk etmeyen bir tek sensin




dışarda yağmur yağıyor
penceremin camlarına vuruyor taneler
sen dudaklarını kanatıyorsun kendinle
ben pencereyi açıyorum taneler düşüyor sen niyetine
yüzüm sevişiyor derin sessizlikte



varsın zaman dursun diyorum
el sıkışıp oynayalım
böylece yanıp dinlensin kalp
uyusun



bir suskunluk sonrası
tutkunun ilk görsel yansıması
sonrası bitiş zili
karanlık gök kubbede uçmaya hazır serçeler
kıldan ince çizgide
hem yakın hem uzak
bir soyut resim gibi
tüm sıfatların tanımlayamadığı bir yalnızlık
tanelerin ortasına düşen sessizlik



dansın valsıydı parantezleri açan
senin kokun geldi
senin tenine dokunduğum an



ah utangaç aşk
kaçmak neydi ki



dudaklarını kımıldatan kösnül hasret
yaprağından kırağı düşürdü toprağına
delişmen çocuklar



biz hüznü de biliriz elbet havayı solurken tanelerin önünde
hep bahar değil ya yaşadığımız
bir güz çiğdemine merhabayı da saklarız
deriz ki yürek kıyısından dökülen közlerimizdi
yağan yağmurda ıslanmanın tadını da alırız


bir gece daha devrildi takvimden farkında mısın sevgilim


ey yüzüm
günün gittiğini gecede ağlayan aydan anla
isyanlarımı dilimden anla
güneşten sakladığım yüzümü yazılarımdan anla
kıvılcımları harlanan taneleri tutkudan anla
su ver tenime aralandığında dudaklarım


ve anlat bana


hazan neden oyun bozar olur
neden batar kaktüsün iğnesi
acıyı ezber yapan göğsüm minyatür kuşlarım gibi acıtıyor geceyi



çelik kanatlı rüzgâra ver kendini esintisi yar kokan
ruhum özlüyor seni


yağmur yağıyor penceremin kenarlarına
dudağındaki şekere uzanıyorum
o umursamaz yalnızlık yalnız benim değildi



ya ...



senin pencerene de yağmur vuruyor
üşüyor kuşlar pervazlarında
nerde doğar güneşin nerde batar bilmiyorsun
yakıyor içini
yalaz tayların yelelerindeki aşk



göçelim buralardan
kırmızı bakır renkli topraklara
bir olalım bulutun içinde
yağalım ekin tarlalarının üstüne
taneler gibi aşk koksun saçlarımız



en çok gözlerindeki uçurumu seviyorum
harelerine sarılan bu kadın
kalbi ağzına yakın
öpüş vaktinde






Aysu