gökyüzündeki kuşların dansını gözetliyor
bir ağacın tekliği
dağlardaki kar ulumaları
duvardaki çerçevenin içinde
birazdan söndürecek mumlarını kent
sessiz bir mezarda uyuyacağım



lambanın altında dans eden ölüm kelebekleri
nehirde çocukların sureti
tüm yolları kapatıyor karanlık
çimenlerin üstünde duaya duran kadınlar
büyütüyor gözbebeklerimi
sallanan dalların acı hışırtıları




nehirlerin içinde atlılar koşuyor
çocukların peşlerine
kocaman kılıçları çekiyorlar bastığım çayırlara
yarılıyor gökyüzü başka ucube atlılar çıkıyor bulutların arasından
kapatıyorlar mavinin çekirdeğini
siyah pelerinleriyle yüzüme



şehrin dehlizlerinin nefesleri inliyor
çağırıyor çocukları, kadınları, yaşlıları
onlar kim anne, ufku kapatanlar güneşe
elmalarımı düşürenler ağaçlardan



atmacaların kanatları sokak aralarında kuruyan örtülerin üstünde
çalıyorlar elbisemin rengini yeşil düş adalarımı
ormanın içinde koşan küçük kız çocuğu ben miyim?
kanatları kırık bir melek
ay düşüyor siyah uzun saçlarından
uçlarından kırpıyor yıldızlar ışıltısını



şimşeklerin gürültüsünde uçuşan ürkek ateşböcekleri
samanyolunun gözyaşı yağmurları
birazdan söndürecek mumlarını kent
sessiz biz mezarda uyuyacağım


…



rüyam gizli patikalarda toplanan gemiler
güvertelerinde oratoryonun bildirileri
tüm meşaleleri yanan kürekler
başakların sallanan şarkıları
geri gelecek çimlerin melodisi
mor yıldızlar toplanacak kırmızı tomurcuğun içine
yapraklara düşen damlalar
ormandaki çiylerin göz mercekleri



birazdan yakacak mumlarını kent
sessiz bir mezardan uyanacağım





Aysu