-Bir an yanınca yürek, Kendinden bir can ile söyleşmek diler...Ben de gittim babacığımın yanına...Bir ona özlemimi dedim..bir gönlümü açtım...Sadece bu...-

Elimde asam ile varsam yanına,
Toplasam kurumuş çiçeklerini.
Çöküp dizlerimi değsem tenine,
Toprağa akıtsam şu dertlerimi.

“Desem ki yel eser de efil efil,
Neden hâlâ dumanlı dağlar?
Sular çağlarken serin serin
Neden hâlâ yanar bağlar? ”

Bir derin ah etsem sana doğru ben,
Görmeyi dilesem o nur yüzünü,
Buz gibi taşlara sorsam seni ben,
Yel olsam da dağıtsam bir bir hüznümü.

“Desem ki gel güneş ol da nar olup yakma.
Feryada figana koyma dünyayı.
Bağrına taş diye sevdayı sarma,
Görmeyen gözlerin halini tanı”

Bu çamı kim dikmiş senin yanına?
Sen gibi sarar gölgeler beni.
Ötelerden sesin geldi ah kulağıma,
Yavrum der gibi sardı hep beni.

“Desem ki bir taş yolda gider idim,
O yalnız yürekte can olsaydım ben.
Ne elayım ne yeşil bir kuru dal idim,
Oturdum şu taşa gül olsaydım ben.”

Bilirim kızarsın kaşını çatıp
Misafire gelişi sorulmaz ki hiç.
Vakit erken dersin yürek sızlatıp
Kalayım derim de duymaz mısın hiç?

“Desem ki umut çiçeğini büyütemedim,
Şu kırık saza tel taktıramadım,
Ak güvercini ben hiç kandıramadım,
Öte git cancağızım hasbıhalim var.”

Asama tutunup kalktım yerimden,
Toprağını suladım gözyaşımla ben.
Bir of bile çekemedim inan saygımdan,
Sızlayan ruhumla geri döndüm ben.


SERAP ÖZALTUN