ruhumun yalçın tepelerinden
süzülürken bu veda
gittiğin yolların kıvrılan virajında
biraz daha kendine kayboldun sen
tuhaf bir soyut masalla



hüznümü gecenin göğsune astım
karanlığın piçliği önünde diz çökerek
kendime verdiğim cezanın hükmünü
ömrüme bedel saydım
yüreğimi senden sökerek



soğuk bir hücrenin duvarlarına
soluğumla sürdüm fetanetimi
boşalttım ceketimin ceplerinden
senden kalan ne varsa
kafeslere kilitledim hürriyetimi



yüreğim bir körfez yeri şimdi
bir daha yanmayacak o fener
sana dönük falez başlarında bekliyorum
kazara bir katliamın tanıklı failiyim
sür manşet baş sayfalarda teşhir ediliyorum



düşlerimi başka bir rabıtaya bahşettim bu aralar
ki boğazımdaki esaret urganı nı
satın alayım diye
her gece kadehlere dolan su
anasonlu kokularda
benim gözlerimden akıyor
kiminden eski bir şarkı istiyorum
kimi de tütünüme ateş tutuyor



üzgünüm sevgilim
benim kanatlarım çoktan kapandı
gittiğin yollara kör bakıyorum
ben
bir daha bakışlarının ucuna asla değemeyeceği
gözlerimi geri istiyorum


Faruk Civelek