herşey seninle başladı gözümle gördüğüm,kördüğüm
tüm olanlar arkasında,aynada gülen canavarların
kan kokusu yayılıyordu,haşereler yuvalarını terk etmişti
kalıplar söküldü,ikinci kat bitmişti
sen çömeldin karanlığa birden ve ayrılık bilmezdin
martılar çığlık attı,ben ayrılıklarla yaşadım

marketler boşalmıştı,on üç gün sonra kavradım
radyoaktif isterikler çoğaldı etrafta
şiirsel pozlar geçti sağımdan,solumdan
kasvet etrafımı dolandı otuz üç kez
ağladım.

konserve kahkahalı bir komedi yankılandı odanın içinde
kedim ağlayıp durdu,bitmiş konservesi
bloknotumda şiirlerim kalmıştı kargacık burgacık yazılarım
bulandı tüm macerası arka mahalle çocuğunun


Meksika’da bir papatya tarlası geliyor önüme
New York’ta işsiz gezen Hindu’lar
gökdelenlerden ödü patlayan veletler,asıl ilginci:
Çinliler geldiler ,sonra lokanta açtılar pazarın ortasında
maskeler sattılar,kendi yörelerine özgü
fon müziği tamamen anlamsızdı o gün için


"tüm bu anlatılanlarda ne demek?"dedi arkadaşım Cengiz
O’na sus işareti yaptım,sustum,böyle uzadı zaman
otururken Namık Kemal’in bir benzeri girdi kapıdan içeri
Zülfü’den kuşburnu çayı istedi,biz bekledik sabırla
"Vatan yahut Silistre!"diye haykırsın
lütfen dönüp bize bakmadı bile,ödedi hesabı,gitti.

1987.alışılagelmiş duruşumla Feneryolu İstasyonu’ndayım,yağmur yağıyor
canım çorba çekiyor;cesurum,maceraperestim,pervasızım
John Lennon’u tanımıyorum,Pink Floyd filan dinlemiyorum
saman çöpü kadar değersizler var,etrafımı dolaşıyorlar,çakalllar
onları anlamaya çaılışıyorum
"havlu atmam mı gerekir?"diyorum yanımda Veli Denizdumanlı
"daha var,bekle koçum"diyor


tiripler gelip geçiyor
şimdi 2010,39 yaşındayım
yanımda Veli yok

sert bi yangınlıksa harita çiziyor kendine
tüm masallara bulanmış kahraman her yanım
mumyalanmış hayat tarzları şiire odaklanmamı sağlıyor
Çinli’lere rağmen,lokantalarına hem de..

faruk tabak,29 haziran,yağmura adanmış arkaik saatler