duyduğumda
çıkmıştım çileden...
elma elma
olmuştu yanaklarım...
kanım çekilmişti sanki
şiddetli hararetten...
uçuk bir pembeye
boyanmıştı dudaklarım...
titrek ellerim
hışımla kaldırmıştı koltuğumdan.
iki elimle bastırıp kalbimi
çatılmıştı kaşlarım ama acıdan...
bu hâl ...
bu yorgunluk ...
aşırı kayıp harbinin başlangıcı olsa gerek.

durduğum iki karış odayı
bitmek bilmeyen yol misali
kızgın kızgın yürüyordum !
öfke sağ kolum olmuştu sanki .
nefesim zorluyordu burun deliklerimi
aniden bir haykırış
odama şamar şamar indi...!
o güzel bakışlarının aksettiği kalbim
gergin ve koyu ızdırapta şimdi.

aldattın demek !
şimşek şimşek çakıyor kulağıma
hiç bırakmam deyişin,
gittin demek !
bozuk bir asap benimki aslında,
lavdan hareketli olsada öfkem .
alıkoyabilirim kendimi hainliğinden !
o asık çehreli kalbinden
aşkımızın can alıcı sessizliğinden
vazgeçiyorum saygı çerçevemizden !
aslında kendime sövüyorum ben
sen vazifeni yaptın...
bende giderim ama vakit erken .!
istikametim nemli bir sis
gökyüzü lacivertini yavaşça yırtarken
hassasiyet yüklü sesin kulağıma dağılırken
affet ’ diyor sanki acı bir son yaşıyormuşcasına ,
hayır !diyor kalbim...
vazgeçerek yarı yolda bırakan bergüzarından !
gecenin karanlığına ağarırken sensizliğim
şaşkınlıkla başbaşayım
vede artık hayallerim pusuda !

Elis Özer