1
Yorum
0
Beğeni
5,0
Puan
1036
Okunma
kara gözlerinin rengindeki gecelerde,
gözlerine vuran bir tebessüm gibi
vururken ayışığı soğuk denizlere,
bakışın kadar masum rüzgar
dokunurken tenime hafifçe,
ve ben,
ruhumla beraber kanatlanan kuşlarla
yıllanmış şarap gibi acı hasretinle
içerken karanlığı bir yudumda,
yüreğimdeki zalim fırtına
söndürmüşken şehirdeki tüm ışıkları,
hayalin görünür
bahtım kadar kara bulutların ardından,
aydınlanıverir gökyüzü
içten bir tebessümünle.
güneş,
gösterir hafiften,yüzünü
zifiri karanlık,
alacalığa bırakır gökyüzünü.
ve ben,
hayalini kaybetme korkusuyla
dökerim içimi,söverek
güneşe ve kızıllığa.
ve sen,
kaybolursun yine
çekip gidersin hayallerimden.
sanki,
unut dersin,unut...
söyle bana,
kara gözlerinin rengindeki gecelerde
ellerinin beyazlığında ki ay’ı
nasıl unutayım?...
5.0
100% (2)
Cevap Yaz