4
Yorum
0
Beğeni
5,0
Puan
1255
Okunma
Melekler fısıldarken ’uyan’ diye
Sabahın ilk ışıkları aşka susatırdı
Yosun tutmuş yalnızlığa hediye
Zerre kadar günahları kalmamıştı.
Günbatımında salınırdı etekleri
Omzunda bir şal gibi taşıdığı ayrılıklar
Kimbilir kaç mevsim gelip geçmişti
Durdurak bilmeyen zaman gibi yalnızlıklar.
Hüzünlü gözleri Eylül’e bakardı
Bir güz kadar serindi teni akşamlarımda
Saçları deniz kokardı
Hiç görmediğim mavi sularında.
Geceleri kumsalda yürürdü çıplak ayaklarıyla
Sarılara ayak izleri batarken
Kaybolurdu izler martı çığlıklarıyla
Bir mum misali aşktan erirken.
5.0
100% (2)
Cevap Yaz