doğmuşum haftanın perşembesinde
yağmurlar yağıp, fırtınalar koparken
imamın minareye çıkıp,
akşam ezanına,allahu ekber diye başladı an’da..
aylardan ocak, mevsim gözünü sevdiğim kış
bundandır belki de kış’a sevdam…
gelip geçerken uğrayan baharı farketmemişim
yaz..! sen uzak dur ,git benden öteye…


kış’ı severim, bir de izmir’i severim
izmir’de kış’ı, kış gibi yine severim…


perşembe’yi katarım, haftanın bütün günleri birdir
ne salım sallanır, ne çarşambam çarşaflanır
ne pazartesi sendromlara girerim, ne cuma’yı iple çekerim
ama, ellemesinler benim pazarımı, onu hep ayrı tutarım…


miskin bir kedi gibi uyuşuk uyuşuk yataktan kalkmayı
yumurtanın içinde kaynayan ayrı dünyasını seyretmeyi
çayın dem alan hışırtı sesinde türküler söylemeyi
ağaçta meyveyi, dalda çiçeği, leylakta moru
yağmurda çiseyi, güneşte ışığı, elmada ekşiyi
kuşta ötüşü, papatyada falı, kaktüste dikeni,
ben,bir tek pazarları görürüm…
pazar günleri başkadır dostlara hal hatır sormak
başkadır, penceremde küçük serçemle avare sohbetler
başkadır , yaşlılara sarılıp hayır duası almak
kucakta bebeğin kokusunu içe çekmek
körlere göz ve ses olmak…
başkadır aklı rafa kaldırıp, deliliğe vurmak…


kış’ı severim, izmir’i severim, pazar’ı severim
pazar günü izmir’de kış’ı, kış gibi yine severim…


bazen ölüm düşer aklıma
belki bugün, belki yarın,belki yıllar sonra gelecek ya
korkarım o zaman izmir’de, kış’ta, pazar’da ölememekten…
beni duyar gibi seslenirim azralime;
sakın yaz’ın gelme ecel
başka şehirde yakalama beni
hele hele pazar’dan başka gün, sakın çalma kapımı…
ille de yaz diyorsan,
yorulmuşundur can almaktan,tatile falan çık..
hem o zaman seni de severim
kış gibi,izmir gibi,pazar gibi….


kış’ı severim,izmir’i severim, pazar’ı severim,
tatile çıkmış azraili de severim
pazar günü izmir’in kışında ölmeyi,kış gibi yine severim….




Canan KARATOĞMA