İçimde gri tonlu poyraz mevsimi
nedensiz sarmaşık çığlıkları
tenimde arkaik sızılar.
İğde kokulu ürkek gece
hazır emzirmeye mümbit memelerini
al beni koynuna çıplak gece
damıt tütsülenmiş yalnızlığımı.

Şimdi ellerimde menengiç köklerinin özsuyu
düşlerimde sarhoş kayıkların iniltisi.
Kehribar saplı bir bıçak,
ikiye böler Avrasya kalbimi
bir yarısı yıldızlara merdiven ,
bir yarısı yeraltında sürüngen.

İçimde gri tonlu poyraz mevsimi
akrebin gözlerine hapsolmuş gün ışığı.
Yelkovan kuşlarının silüeti mermer sütunlarda
kalbim paslı bir mengeneye sıkışmış
bağ bozumu hüzünler kızların eteklerinde.

Şehir jilet yüklü bulutlara esir
ben mercan resiflerinde esir bir balık
gözlerimde eflatun midye kabukları
damarlarımda kentli bir yalnızlık

Bir kuşun gagasından bakıyorum hayata
cevizlerin serinliği içimi ürpertiyor
gömleğini yenilemiş bir kertenkele gibi
küflenmiş zamanları geride bırakarak
saçlarına nar çiçeği takmış hayata
anneme sarılır gibi sarılmak istiyorum.

NEVZAT ACAR