Şehir çizgilerinden okuyorum tarih falını
Tanrının üryan zeminde parlattığı düşleri görüyorum,
Oynaşır gibi lâlelerle
efsun bakışlı kaptanlar biliyorum, denizin en deli serinliğinde
Selamını aldım mavi kokan martılardan,
altı çizili cümlelerin baş kahramanı Yeditepe.


Ben ne seni gördüm İstanbul?
Ne sana geldim?
Hayali bir şehrin uykularında,
Çocukluğumu ninnilerle büyüttüm
Lâle motiflerinden gelen günbatımlarında uyuttum



Kirli bulutlardan öğrendim iskele kedilerini
Çengelköy’de bir lâle masalı izledim
Hisar’da buldum en büyük, en görkemli gemiyi
Ve tüm aşklarımın doğurganlığına ebelik yaptı şehristan
Haydarpaşa Garı’nda dinledim, adına yazılan tüm şarkıları

"Suzidil makamında eşlik ediyor martılar
Kız Kulesi’nde biliyor dans etmeyi sarışın balıklar"

Dualarımda okuttum Fatih’i, Yunus’u, Hüsrev’i
Erguvan mevsimini bekledim, uzak ihtimallerin düş seli için
İstinye’de olta atmışlığımın üzerinden bir hayal geçti,
Gri yelkenlilerin sarmaşık durağında.
İzbe kolların minyatürleşen sarılmalarında
Daha çocuktum,
Tüm sarılmalardan geçen yolu, dilenci vapuru bildim.

Yedi karanfilli bir sedir ağacı düşledim,
Kokusu Yeditepe
Rum meyhanesinin önünde diz çöktüm,
Sarhoşluğum teşhir olsun diye
Güzergâhımı çevirdim en yukarısı, Piyer Loti’de
Bir hayat düştü acı kahvemin üstüne
Eksik olmazdı mezarlığı, Boğaza karşı bir de
Lâl çığlıklarım ürkütmesin seni Yeditepe.

Masallarımın en güzel şehri, en naif ninnisi
Hiç görmedim bir oyun sonunda, zümrütten kulelerini
Yalancı bir virgül eşliğinde okudum rüzgarlardan gelen şiirlerini
Akşamüstü yeniden çocuk olmayı düşledim,
Yağmur yağınca bir başkaydı Galata Kulesi
İnce bir çizgiden geçiyordu,
Yol üstü bırakır dedim
Hangi tramvay erteleyecekti istiklal’i
Fatih’in fethettiği hilâl ve lâle şehri,
Şaheste Yeditepe’yi..