gecenin karanligi ne güzeldir oysa
utanmayan insanlardir o yüzleriyle güpegündüz bile geziyorlar.

güzel bir anlatimdi
yüregine saglik degerli arkadasim
sonsuz saygi ve selamlarimla

yoldasim o kadar güzellikte ve dogrulukta dile gelmiski dizeler susark okudum
yoldas kutlarim yüregini kalemini

"Ölüm buyurmanız
size hiçbir zaman sonsuzluğu bahşetmeyeceğini biliyormuydunuz ?

"Şimdi bana, gökyüzü neden karanlık diye sorarsanız eğer
kederinden olmasa gerek herhalde, utancı dururken..."

kutluyorum yoldaş

İNSANLIĞIN UTANCINI NE KADAR DA GÜZEL ANLATMIŞSINIZ GERÇEKTEN İNSANLIK ÖLDÜ NE KADAR DA BENCIL OLDUK NE KADAR UTANMAZ KENDISI İÇİN YAŞAYAN..İNSAN KENDINI BİLE KANDIRIYORKEN NASIL BIR BAŞKASINI KANDIRMAZKI ZATEN..
YÜREĞİNİZE SAĞLIK..SELAMLARIMLA..

"Şimdi bana, gökyüzü neden karanlık diye sorarsanız eğer
kederinden olmasa gerek herhalde, utancı dururken..."
çok manidar ve güzel bir şiirdi duyarlı yüreğinize sağlık .

Kutlarım dost şairim, yüreğine sağlık harikaydı, saygılarımla..

"Şimdi bana, gökyüzü neden karanlık diye sorarsanız eğer
kederinden olmasa gerek herhalde, utancı dururken..."

Gece örterdi oysa bütün ayıpları ,garipti gece hani.yalnızlığın koynuna sığınırdık karanlıklarda,yok yok bir yanlışlık var bunda,
oda mı dost ,oda mı utanır hale geldi ? Kime sığınacağız bundan sonra. Her dem saygı ve selamlarımla

"Şimdi bana, gökyüzü neden karanlık diye sorarsanız eğer
kederinden olmasa gerek herhalde, utancı dururken..."

Güzeldi şair. Evet utancından olsa gerek. Tebrikler.Saygılarımla

İnanın, ölüm buyurmanız
size hiçbir zaman sonsuzluğu bahşetmeyecektir...

"Şimdi bana, gökyüzü neden karanlık diye sorarsanız eğer
kederinden olmasa gerek herhalde, utancı dururken..."

Tebrik ederim. Güzeldi şiiriniz.
Saygı ve selamlarımla.

birşeyler hissettim..sanırım içim ürperdi ama tatlı bir ürperişti...
beğenerek okudum
tebriklerimi sunarım
saygılar...

Olay yerinden eve dönüş

Rüzgar geceyi yarıp, amansızca
kentin ıssız sokaklarına sokulurken
belkide habersizdi, birazdan olacaklardan
Oysa sokak lambaları, son aydınlığını çoktan yitirmişti
eşkalini elevermek istemeyen tetikçinin ilk çekirdeğiyle
Ay, bu olaya tanık olmamak için, şavk’ını düşürür bulutların gölgesine
Ya yıldızlar nerdeydi, yıldızlar
her gece sayılarını karıştırdığım...
Biliyorumki, atlas hükmünü vermeseydi
Güneş karanlığa yenik düşmezdi, ve aydınlığıyla
hiç korkmadan şahitlik ederdi,rüzgarın istemedende olsa yardım yataklığına...
Sonra belirli belirsiz, tıkırtılar gelmeye başladı ara sokaklardan
Daha sesin ne yönden geldiğini anlamadan, elinde poşetleriyle
devrili verdi biri kaldırımın yüzsürülmezliğine.
ve karanlık namlu, bi sonraki hedefin yüzüne cesaret edemediğinden olsa
sırtını dönmesini bekledi, tekrar tetik düşürmek için.
Sonra rüzgarın uğultusu arasında, gidip geldi o an ölüm, arsız yüzüyle
Ve ne yazık ki, karanlık yine galip geliyordu,
aydınlığı biraz daha zayıflatarak...

Güneşin ilk ışıklarıyla, üstü gazetelerle örtülüyor insanlığın
Ve tetikçi görevini yerine getirmenin gururuyla evine dönerken
karanlığın verdiği korkuyla aramaya sabahtan başlayan kayıp yakınları
cellatla aynı yolda karşılaşırlar, onlar giderken olay yerine
o, güvenle dönüyordu oysa...

İnanın, ölüm buyurmanız
size hiçbir zaman sonsuzluğu bahşetmeyecektir...

"Şimdi bana, gökyüzü neden karanlık diye sorarsanız eğer
kederinden olmasa gerek herhalde, utancı dururken..."

bir hayat ,yitip gidrken,
gökyüzü bile hicap içindeyken,
ey insanlık,yüzünü nerde sakladın der gibiydi şiir,muhteşemdi yürekten kutluyorum,selamlarımla...

Duvarlara sırtını dayamışlar ve güneşi bekliyorlardı/ GEceyi gündüz bilmek için hep uykusuz kaldılar... Onlar... onlar yarının bekçileriydi ve gencecik omuzlarında bunca yük, borç varken; Yılmadılar özgürlüğü bir parça koparmak için kızgın Güneşten ve hayat savaşların devam ettiği gibi devam ediyor...

Şiir gene hissettirdi dünyanın arka bahçelerindeki ölüm sessizliğini.

Saygımdasınız Hewal

cokca grı kaldırımlarda bırakdık guluslerı heval ondandır agıtlarımızın zıfırısı... yuregıne saglık heval.

Güneşin ilk ışıklarıyla, üstü gazetelerle örtülüyor insanlığın
Ve tetikçi görevini yerine getirmenin gururuyla evine dönerken
karanlığın verdiği korkuyla aramaya sabahtan başlayan kayıp yakınları
cellatla aynı yolda karşılaşırlar, onlar giderken olay yerine
o güvenle dönüyordu oysa...

Ve hep ölüm buyurdunuz nedense
yaşamak dururken...

"Şimdi bana, gökyüzü neden karanlık diye sorarsanız eğer
kederinden olmasa gerek herhalde, utancı dururken..."


Yitik hayatların öyküsünü dinldim sanki mısralarda.Şairim ne kadar haklısın bu şerefsiz dünyada karanlıklara ağlayan nic gözler var dğilmi.mçhullr,mçhuller

"Şimdi bana, gökyüzü neden karanlık diye sorarsanız eğer
kederinden olmasa gerek herhalde, utancı dururken..."
...
Hayat bukelamun
Renk değiştiren degiştirene.
Bir acının rengi solmuyor
Kara sarı...

Yüreğine saglık Yaşar ÇETİNKAYA
Çok saygılar

Ay, gözleridir gökyüzünün,
Yıldızlar yol gösterici..
Bağlamış üç noktalı bantı koluna,
Ve...gökyüzü suskunluğun koynunda..
Susan dilleri konuşturmuş manidar şiiriniz..Oya gibi işlemiş dizeleriniz renksiz utançları anlayana..Kaleminize sağlık dost şair..Sevgim ve saygımla

............................
Şimdi bana gökyüzü neden karanlık diye sorarsanız
kederinden olmasa gerek, utancı dururken...


tıpkı gökyüzü gibi tanık olup susa susa gelmedik mi bu hallere dost..
harikaydı şiir..
kutlarım..
sevgim ve saygımla..

utançlarda renk arama inan ki hepsi RENKSİZ !

gülümse sen aydınlığa şiirce :)