her şey gücünün yettiğini d/üzmekle meşgul şimdi


gidersen
gözlerim sensiz kalır
güvertelerde akşam olur
yakamozlar seni içine alır



gidersen
önce yüreğim daralır
analar yeni intiharlar doğurur
sahipsiz kalır yurdum
aklımı şeytan doldurur
gidersen
içimdeki çocuk kan kaybından ölür
tanrılar öksüz kalır



gidersen
kuşlarım telefon tellerine asılır
düşlerimdeki uçurtma renginden vurulur
hangi ağaca dokunsam
gölgeler kurur
gidersen
ay karaya vurur gülüşlerini
yokluğun içime dokunur



durmanın karşısında durur gitmeler
kalmak kazınır ayaklarından
cennet yeni oğlanlar doğurur
cehennem yeni kızlar
gidersen
bir esmer gül bulutlara
kalanın bana dokunur



buralı değildir kaçışın
çaresizlik yan yatar
gidersen
sabahlara çığlığı düşer gecenin
aynada bir kız sobelenir




gidersen
bahar kendini gazellere vurur
rüyalar yalnız kalır
gölgesiz kıyılar yüzümüzde iz bırakır



akıntıya kürek çekerken kapıldım denize
bütün t/uzaklar bizim için kuruldu
göbek bağımızı baltayla kesti adamlar
yıllardır
içimde bir çocuk
annesinin gözleriyle ağlar




gidersen
gözlerinin ışığında kanarım yalanlara
kitap kapaklarında solar resmin
bir kuşun kanadında
ölüm seninle ağlar
hangi intihar ellerinden geçmez ki senin
bir kadının utancını kaldıramıyor gülüşlerin
hayallerle barıştırmalı hayatı
mesela
d/ağların ütüne salmalı güneşi
yollara yeni izler bırakmalı


unutursam hayat seni bana hatırlatmalı



’ ayaza kesen akşamlarla barışmayı kim öğretti’
diyordun son mektubunda
külle kucaklaşma sırası geldiğinde
adın taşınacak masallardan
mezarlar açılacak
gözlerin dönüp gidecek ıslak buğusuna
dönersen akşam olur
dönmezsen kasırga
zaman gözlerinde durulur
aşk senden çok uzakta kurulur
gidersen
adın ayrılık olur


İsa İnan

on bir haziran / sen yine de dönmeye hazırlan /kurban...