Farz et hiç üzülmedim
Ağlamadım gün doğumlarında
Ellerimi hiç tutmadı çaresizliğin eli

Mesela çıkmadım çözmedim hiçbir düğümü canla başla
Sonunu bildiğim sorulara takıldım
Nedeni olmayan tarafında dövüldü aklım



Hep karıştırdım isimlerini sokakların
Yürürken hiç bakmadım tabelalara
Aklıma sokmadım geçtiğim seneleri


Farz et sevmedim çocukların başını okşamadım
İstedim kadar
Mesela anlatamadım ne kadar çok istediğimi sevmeyi
Hiç anlatamadım içimdekileri


Susmayı diledim çoğu kez
Sözleri bitirmeden özledi kulaklarım yenilerini
Farz et uzak kaldım bütün yakınlara

Geç yakaladım hayatın salınan uçurtmasını
Tutunca ellerimi kesti ipi
Kestikçe daha sıkı çektim ucunda saklı renkleriydi

İnce bedenine salındım doğrularımın
Kırılan dallarımda asıldım farz et
Bilmeden suçlanmış yaşamın suçuna ortak oldum
Farz et masumdum her kez kadar
Ve suçluydum….