ÜRKEK CEYLANIM
Ürkek ceylanım derinden derinden baktı,
Etrafındaki insanları bir ceylan gibi yaktı, Onun bakışları; çile, ıstırap, aşk doluydu, Aldatılmışlık, terk edilmişlik, acı doluydu. Etrafına güvensizlik duvarları örüyordu, Kimi görse, ürkek ceylan gibi kaçıyordu, Kime güvenip inanacağını hiç bilmiyordu, Yaralı kanadım kırılacak diye korkuyordu. Sahipsizlik, gerçekten de zordu bu devirde, Art niyetli insanlar yakalıyor her seferinde. Gülse suç, gülmese suç hainlerin nezdinde, Güveneceği birini arıyordu, her seferinde. İnsanlar, hep menfaat için yaklaşıyordu, İşi bitince de bir tokat vurup kaçıyordu, Kendi açığını görmeyip seni suçluyordu, Kendisi ise arlı namuslu olup çıkıyordu. Toplumda suçu işleyenler hep üste çıkar, Karşısındaki masuma iftira atıp suçu yıkar, Mazlumu toplumun huzurunda asar, keser, Sonra bir şey olmamış yüzsüz yüzsüz eser. Ürkek ceylanlar kaderlerine terk edilmemeli, Şeytana uyup haksızlık yolundan gidilmemeli, Aslanların siperde yattığı, asla unutulmamalı, Ceylanlar aslan pençelerinden uzak tutulmalı. Sen, sen ol! Heva hevesine bu devirde uyma, Ürkek ceylanları sakın ha yarı yolda koyma! Yaptığın iyiliği daima Allah için yapmalısın, Kul olup seni yaratan yüce Allah’a tapmalısın. 27.04.2009 Akdağmadeni |
Sen, heva ve hevesine bu devirde uyma,
Ürkek ceylanları, sakın yarı yolda koyma.
Yaptığın iyiliği daima Allah için yapmalısın,
İnsanları, sevdi mi Allah için sevmelisin.
duyarli ve muhteşem bir şiirdi dost..
kutlarım..
sevgim ve saygımla..