2
Yorum
20
Beğeni
5,0
Puan
349
Okunma
Ruhumun derinliklerinde yankılanan sesler,
Bir nehrin sakin akıntısında saklı fırtınalar.
Kırık aynaların keskin kenarlarında,
Gizlenir acı, zehirli bir sarmaşık sarar.
Hayallerim ince bir ağda çırpınan kelebek,
Örümcek ağında esir düşmüş ve çaresiz,
Karanlık labirentlerde kaybolan umutlar,
Toksik ruhların soğuk pençesinde nedensiz.
Sözleri birer hançer, derin yaralar açar,
Gözlerinde karanlık, sahte bir parıltı var.
Mutluluğu boğan bataklık gibi sanki,
Bakışları bahar çiçeklerini bastıran kar.
Özgürlüğüm bir rüzgar gibi,
Onların dünyasında savrulur,
Karanlıkta kaybolan ışık,
Bir çıkış arar, çaresizce çırpınır
Fakat her karanlığın sonu gelir,
Her fırtınanın ardından güneş doğar.
Toksik ruhların gölgesinde bile,
Bir umut çiçeği açar yeniden.
5.0
100% (12)
Şiirin sahibi
Şiirin sahibi
Cevap Yaz
