ALLAH’IM AFFET BİZİ
Hürriyeti eline alan hakkın askeri,
Oldu mu dünyada koymaz tek serseri. Kul olarak Allah’ı dâima birleyeni, Kuşatacaktır dünyanın büyük adaleti. Hayvan susar, hiç değilse olmaz dinsiz, Doğru bildiği yoldan direk gider kinsiz, Aşağıların aşağısını biliyor olmalı ki, Rabbinin emrinden asla çıkmaz bil ki. Ben de Müslümanım diyebilmek bu çağda, Ne kadar da zorlaştı, bulutlar dünyasında, Peygamberi sevmek ne de dışlandı sahada, Modern dünyanın hürriyet yüklü otağında! Her zaman, dürüst olmalıdır Müslüman, Cihat; ilim ve irfanla yoğrulduğu zaman, Kibir, kin ve ahlâksızlığın meydanlardan, Kaçmış olduğunu göreceksin işte o an... Kar, dolu, yağmur sonra taş yağar başına, İnsan için yeni hayat yükler, ömür taşına, Kaçışır insanlar birbirlerinden ruh döner, İman ve amelsiz kalp nuru çaresizce söner. Az ya da çok, yolculuk bitti işte bitti, Bir ömür tükenmez derken geçti gitti. Mükâfat ve ceza için kurulur da mizan, Ağır, hafif gelme korkusu başlar o an. Nefsin tuzaklarından kaçınalım, Küfürsüz bir dünyaya saçılalım. Peygamberin sünnetine uyarak, Allah’ın ipine sımsıkı sarılalım… Allah aşkıyla kalbimizi doldurmalıyız, Ahiret için azığımızı iyice toplamalıyız. Sevgi tohumlarını her yere saçmalıyız, Birbirimizi severek kardeş olmalıyız… Allah’ım! Hata etmişsek affet bizi, Sen utandırma iki cihanda da bizi. Bütün yönüyle sana açtık kalbimizi, İki dünyada da kazananlarda eyle bizi. 1990/Konya |