ıslak kanatlarını kaldıramayan
simlenmiş hayallerin gibi boşluğa düşen
gümüş düşlü kelebek..
bu kalabalık yalnızlığın
sancılarında kırılsa da mavilerin
sanma ki
yırtık ay’ın yüzünü bir daha okşayacak ellerim


senden azade maşuğun selamına tutunmuş
boynum göğsünde gidiyorum
yüreğinde gam nehirleri doludizgin
asmalı mescitin kaldırımlarına değ(emey)en
rugan çizmelerinin sesiyle karışık
rum meyhanesinde ki sirtaki de
aklımda kalan bir kaç flu hikaye işte..


ve samanyoluna asılı kalan hayallerinde
bir türlü kabulenmediğin acılarım
zamanı bir saatin kadranına gark olan
bitimsiz tabularında yalpalandı ayaklarım


eksilttiğin ben miydim sadece
yaşamadığın bir şeyi
yaşadım gibi sanarak
enseme prangalar çivileyip
ve kuşanarak derin siyahları

valizimi tıkabasa geçmişimle doldurarak
en tenha umutlarla yaşlanıyorum şimdi

senin gibi...


unutarak..



//..Aşk’a uçarsan kanatların yanar..// dersen eğer(İranlı bir Şair)

//..Aşk’a Uçmazsan kanat neye yarar..// derler..(Hz.Mevlana)




Faruk Civelek