mihrimah
vakit ne kadar çabuk geçiyor değil mi
dişi tenin çok erken kadınlaştı senin
öfkelerin de
benim se kavgalarım çoğaldı kendimle
sensizlikle birlikte

kimseye ikisi birden verilmedi
sana ay ve güneş armağanken
dudakların tehditkârdı
anlatamam sana mihrimah
gözlerine sığındığım saatler
nasıldı ve ne kadardı

cevahirleşen sadece bahar yeşili değil di yüzünde
beni de gamzelerinde güvercin diye besliyordun
çevir hayatın sayfalarını diyorsun
unutmak o kadar kolay değil mihrimah
biliyorsun

tükendi senden başka ne var sa
ne ay’dan verdin hüzmeni
ne güneşinden içirdin bir defa
kalemin zahir masalları kusuyor kaç zamandır
ben yokum artık dediğinde mi anladım acaba
beni ellerinle yokluğuna saldığını
yürek derinliklerimde bandırdığın keskin kalemle
acıklı bir aşk romanın önsözüne ceset duran
siyah kapak kaldığımı


Faruk Civelek