Seni; seninle yaşamak varken,
Sensiz zamanlarda yaşamak
Öyle zor, öyle zor ki…
Gözlerinde erimek varken,
Öyle zor ki, birkaç dize şiirde,
Sana ait bir ölçüyü tutturabilmek.
Türkülerin demi çökmüşken geceye,
Bir ezginin nağmelerine,
Senli ahengi verebilmek,
Öyle zor, öyle zor ki…

Basmam gerekirken bağrıma seni,
İçimdeki senin elini tutmak,
Onunla konuşmak,
Onun saçlarını okşamak..
Bir bütünüyle sen diye onu sevmek,
Ardından;
Seni bir başka yerde düşünmek,
Bu duygular içindeyken,
Yüreğime gem vurmak, hem de acımasızca,
Dönüp de kendi kendimi avutmak,
Öyle zor, öyle zor ki..

Seni: dar vakitlere bölmek,
Zaman fukarası gibi bir şey demek.
Her kavuşma sonrası,
Geceye göz kırpan akşamla birlikte,
Seni; kalabalık insan seli içinde,
Bir bilinmeyene,
Kendi ellerimle uğurlamak,
Öyle zor öyle acı ki,
Seninleyken sensizliği yaşamak..


Ferah YILMAZ-Dağarcık / İzmit-19.06.2007/21:11