Vakit akşam
Gün uykuya gitti dağların ardına
Siyah yorganını çekti yeryüzü
Görünmezlikler döküldü
Karanlıklar yağdı gökten

Karanlık
Yığın yığın, tepe tepe
Sen ben o yok
Balta kesmez
Ok işlemez
Bir karanlık var
Her yerde

Ve dünya parçalara bölündü akşamla
İçerde
dışarda
insanlarda
Dünyalar çeşit çeşit, başka başka

Topluyorum karanığı
Yoğuruyorum avuçlarımın içinde
Boy boy, beden beden
Düşler yaratıyorum her türden

Verandada hayaller kuruyor komşulardan biri
Umut ve gelecek dolu
Üst katta
Bir kadın çıldırıyor
Kabusların baskısıyla

Ve elinde şişe
Sokakta naralar atıyor bir ayyaş

Karşı apartmanda
Aldatlmanın öfkesiyle
Karısını boğan
Bir koca

Kapılar ardında
Acılar kadar
Mutluluklar da var

Duvarları deliyor
Yan odadaki sevşme çığlıkları
Sonrası
Gebe kalıyor
Üç günlük karısı

Akıyor zaman
Döndürüyor düyayı
Bekleme dinlenme yok
Saatler işliyor durmadan

Nihayet
Cümle horozlar toplanıp
Uyandırıyorlar günü
Görünmezlik göç edince
Gecenin çocukları çıkıyor
Karanlığın altından

Ertesi sabaha
Bir kadın akıl hastanesine giderken
Bir tabut omuzlanıyor öte yanda
Ve taze gelin
Yatağında
Gecenin mahmurluğuyla
İlk bebeğini okşuyor
Karnında

Her gün batımı
Her gecenin sonu
Böyle oluyor
Gundüzün doğumu

Mustafa Sağlam